Ώρα: 21.00
O εκκεντρικός βάσκος καλλιτέχνης καθαρά ιταλικών προδιαγραφών, με το τσιγγάνικο ταμπεραμέντο και τις punk καταβολές, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από ένα χρόνο απουσίας, για να χαρίσει στο κοινό του δύο ξεχωριστές βραδιές στο ανακαινισμένο θέατρο «Ακροπόλ», στις 7 & 8 Νοεμβρίου!
Ο κύριος με το εκπληκτικό κοστούμι, το γκραν χτένισμα και το κουτσαβάκικο καπέλο, είναι ένας αυθεντικός εκφραστής της σύγχρονης λαϊκής μουσικής που φέρει το πνεύμα του δρόμου, με χιούμορ και έκδηλη κοινωνική ευαισθησία. Τα τραγούδια του αποπνέουν κάτι το παλιομοδίτικο μα και εξόχως διασκεδαστικό και οι στίχοι του είναι συχνά ειρωνικοί, σαρκαστικοί ή ακόμα και σουρεαλιστικοί. Στη μουσική του, συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία από punk, ska, reggae, latin, rock αλλά και από την Ισπανική, Ιταλική, Γαλλική, και Μεξικάνικη λαϊκή μουσική.
Όταν ήταν μικρός ο Αντόνιο δε λα Κουέστα ή αλλιώς Τονίνο Καροτόνε, πήρε τη μεγάλη απόφαση να γίνει ένας καλλιτέχνης punk. Όπως λέει ο μύθος, αφού έφυγε από τη γενέτειρά του για να μετακομίσει στην Παμπλόνα, ξεκίνησε την καριέρα του ως ντράμερ στο συγκρότημα Cargando Duro, το οποίο κυρίως έπαιζε κουβανέζικη μουσική. Λίγο αργότερα έγινε μέλος του συγκροτήματος Tijuana in blue, μέχρι να αποφασίσει τελικά ότι το είδος μουσικής που προτιμά είναι τα λαϊκά μεξικάνικα τραγούδια. Αφού λοιπόν βρήκε το δρόμο του, δεν άργησε να γνωρίσει και την επιτυχία, τραγουδώντας ένα είδος «μεξικάνικου πανκ» με το συγκρότημά του Kojon Prieto y los Huajolotes. Μάλιστα, λίγο πριν μπει στη φυλακή για ανυποταξία στο στρατό, έγραψε το τραγούδι Insumision, το οποίο έγινε ύμνος ενάντια στον μιλιταρισμό.
Η παραμονή του στη φυλακή είχε και τα θετικά της, καθώς εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει αμέτρητα τραγούδια – λόγω του απεριόριστου ελεύθερου χρόνου που είχε στη διάθεσή του- αλλά και να διαμορφώσει ένα νέο στυλ εμφάνισης και ιδεολογίας, το οποίο τον συνοδεύει μέχρι σήμερα. Εξ’ ου λοιπόν το φίνο μαγκιόρικο μουστακάκι του αλλά και όλος ο τρόπος ζωής του, αντιπροσωπευτικός ενός γνήσιου Ragazzo di Strada (αλητάκος του δρόμου), που πλέον ονομάζεται Τονίνο Καροτόνε.
Πνευματικό τέκνο του Manu Chao, ξεκινάει τη σόλο καριέρα του το 2000 με το δίσκο Mondo Difficile, ο οποίος από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως ο τελευταίος σπουδαίος δίσκος του 20ου αιώνα ή ο πρώτος του 21ου. Με διασκευές παλιότερων γνωστών – κυρίως ιταλικών –τραγουδιών όπως το Sapore di mare του Gino Paoli (ο οποίος ξετρελάθηκε με τη version του Καροτόνε), αλλά πάνω απ’ όλα με τα δικά του κομμάτια, κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια του τόπου και του χρόνου. Με το τραγούδι του Me cago en el amor έκανε τη μισή υφήλιο να παραληρεί, τραγουδώντας E un mondo difficile...e futuro incerto...
Επίσης, έχει τραγουδήσει για τα σάουντρακ των ταινιών «? Tu que harias por amor?» του Κάρλος Σάουρα, και « El gran Gato» του Ventura Pons. Μαζί με τους Μεξικανούς Plastilina Mosh, ηχογράφησε το τραγούδι La Sirenita για τις ανάγκες της ταινίας «Θέλω και τη μαμά σου». Πάνω απ ‘όλα όμως παραμένει ερωτευμένος με τον Louis Aguile, τον Andriano Celentano, τον Αlbano και τη Romina, τον Jose Feliciano και τη Rita Pavone, αστείρευτες πηγές έμπνευσης για το δεύτερο δίσκο του, με τίτλο Senza Ritorno.
Η καλλιτεχνική και ανθρώπινη ευαισθησία του γνωστού μας performer, καταγράφεται άψογα στον πρόσφατο δίσκο του, “Ciao, Mortali!” («Γεια σας θνητοί!») , όπου το χιούμορ του εξοπλίζεται με ακόμα πιο ισχυρή μουσική και αγκαλιάζει ροκ, φλαμένκο, τάνγκο, ιταλική ποπ και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς...
from:www.poprocknews.gr