Η συναυλία για τα 50 χρόνια της μπάντας, στο Λονδίνο, είναι πλέον παρελθόν. Μία από τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη, εν ενεργεία μπάντες, έδωσαν ένα σόου αντάξιο των προσδοκιών του κόσμου (που πλήρωσε εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ευρώ για να τους δει από κοντά). Αν και στα 70 τους χρόνια, ο Mick, o Keith, o Ronnie και ο Charlie, έδειξαν πως ακόμα και τώρα το λέει η καρδιά τους.
Αυτή η καρδιά που έχει μείνει ακόμα σε εκείνη την πρώτη τους εμφάνιση, τον Ιούλιο του ’62, στο Marquee Jazz Club του Λονδίνου.
Και πολλοί υπέρμαχοι της αιώνιας κόντρας, μπορεί να απογοητεύτηκαν ακούγοντας τους Stones να ξεκινούν τη συναυλία με το “I Wanna Be Your Man”, κομμάτι που έγραψαν οι John Lennon και Paul McCartney, κομμάτι που έχουν ερμηνεύσει το ίδιο εξαιρετικά τόσο οι Stones όσο και οι Beatles. Και αν για πολλούς δε σημαίνει τίποτα, για μένα ήταν ένας φόρος τιμής από μία τεράστια μπάντα, σε μία άλλη το ίδιο μεγάλη. Οι Stones γιόρτασαν τα 50 τους χρόνια κάνοντας μία διαδρομή μέσα από τα κομμάτια τους, από τα πρώτα, στα μετέπειτα κι από αυτά στα πιο νέα. Καλεσμένοι πολλοί. Bill Wyman, Mick Taylor, Mary J Blige, Jeff Beck.
Οι Άγγλοι βέβαια, για ακόμα μία φορά υπήρξαν υπερβολικά συντηρητικοί απαγορεύοντας στους Stones να τραγουδήσουν λίγη παραπάνω ώρα, λόγω των περιορισμών για τις ώρες κοινής ησυχίας. Βέβαια αυτό δε τους πτόησε στο να παίξουν μισή ώρα παραπάνω, στέρησε όμως από το κοινό να ακούσει το “Satisfaction”, το οποίο οι πληροφορίες το ήθελαν στη setlist αλλά τελικά δεν ακούστηκε ποτέ.
Οι Άγγλοι βέβαια, για ακόμα μία φορά υπήρξαν υπερβολικά συντηρητικοί απαγορεύοντας στους Stones να τραγουδήσουν λίγη παραπάνω ώρα, λόγω των περιορισμών για τις ώρες κοινής ησυχίας. Βέβαια αυτό δε τους πτόησε στο να παίξουν μισή ώρα παραπάνω, στέρησε όμως από το κοινό να ακούσει το “Satisfaction”, το οποίο οι πληροφορίες το ήθελαν στη setlist αλλά τελικά δεν ακούστηκε ποτέ.
Εν κατακλείδι, και με όλες τις ενστάσεις, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που βλέπω μία τόσο ιστορική μπάντα να ερμηνεύει ακόμα με τόσο πάθος, τόση όρεξη, τόση ενέργεια. Δεν ξέρω αν ποτέ θα έχω την τύχη να τους δω από κοντά, ωστόσο βλέπω μία μουσική ιστορία 50 χρόνων να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Ίσως το τέλος αυτής. Αλλά, αλήθεια, πόσες τέτοιες μπάντες θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ξανά στα επόμενα χρόνια; Και πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που ακόμα υπάρχουν τέτοιες. Τουλάχιστον μία από αυτές.
Ακολουθεί η setlist της συναυλίας:
‘I Wanna Be Your Man’
‘Get Off Of My Cloud’
‘It’s All Over Now’
‘Paint It Black’
‘Gimme Shelter’ (with Mary J Blige)
‘Wild Horses’
‘All Down The Line’
‘I’m Going Down’ (with Jeff Beck)
‘Out Of Control’
‘One More Shot’
‘Doom And Gloom’
‘It’s Only Rock’N’Roll’ (with Bill Wyman)
‘Honky Tonk Woman’
‘Before They Make Me Run’
‘Happy’
‘Midnight Rambler’ (with Mick Taylor)
‘Miss You’
‘Start Me Up’
‘Tumbling Dice’
‘Brown Sugar’
‘Sympathy For The Devil’
‘You Can’t Always Get What You Want’ (with choir)
‘Jumping Jack Flash’
‘Get Off Of My Cloud’
‘It’s All Over Now’
‘Paint It Black’
‘Gimme Shelter’ (with Mary J Blige)
‘Wild Horses’
‘All Down The Line’
‘I’m Going Down’ (with Jeff Beck)
‘Out Of Control’
‘One More Shot’
‘Doom And Gloom’
‘It’s Only Rock’N’Roll’ (with Bill Wyman)
‘Honky Tonk Woman’
‘Before They Make Me Run’
‘Happy’
‘Midnight Rambler’ (with Mick Taylor)
‘Miss You’
‘Start Me Up’
‘Tumbling Dice’
‘Brown Sugar’
‘Sympathy For The Devil’
‘You Can’t Always Get What You Want’ (with choir)
‘Jumping Jack Flash’
from:www.poprocknews.gr